Hondenziekte
Hondenziekte komt het meest voor bij jonge dieren. Niet alleen honden, maar ook wolven, fretten en nertsen zijn er gevoelig voor.
De ziekte openbaart zich door de verschijnselen koorts, ontsteking van oogleden en neusslijmvlies, hoesten, vaak door diarree, soms door aantasting van het zenuwstelsel en soms door een verdikking van de hoornlaag van de neusdop en de voetzolen.
Meestal zijn de dieren erg ziek. Zij kunnen, zelfs ondanks een goede behandeling, doodgaan.
Veel honden worden jaarlijks geënt, waardoor het aantal gevallen van hondenziekte sterk is afgenomen. De laatste jaren zijn in een aantal Europese landen uitbraken van hondenziekte gemeld.
Omdat hondenziekte vooral via contacten wordt overgebracht (het virus overleefd relatief kort in de omgeving) is het belangrijk alert te zijn wanneer men naar het buitenland gaat of dieren importeert.
Parvo
Het woord Parvo betekent klein. Het parvovirus is ten opzichte van veel andere virussen erg klein. Dat kan niet gezegd worden van het ziekteverwekkend vermogen van dit virus en evenmin van de kans op overleving in de omgeving. Het feit dat parvovirus een jaar in de omgeving kan overleven zorgt ervoor dat regelmatig besmettingen plaats kunnen vinden. Een parvovirusbesmetting bij de hond kenmerkt zich door het optreden van ernstige, bloederige diarree en braken. Dit leidt tot verlies van (veel) vocht waardoor uitdroging ontstaat. Tevens gaat een parvo-infectie gepaard met een sterk afgenomen afweer tegen andere ziekten.
Parvo-infecties komen vooral bij jonge dieren voor. Bepaalde rassen (bijvoorbeeld Dobermann en Rottweiler) zijn erg gevoelig voor het parvovirus. De behandeling van een parvo-infectie is moeilijk en erg arbeidsintensief. Zelfs bij een goede behandeling is het lang niet zeker dat de patiënt herstelt.
Hepatitis
Besmettelijke leverziekte wordt veroorzaakt door een virus. Deze veroorzaakt in het lichaam allerlei schadelijke effecten. Het belangrijkste effect is ontsteking van de lever. De ziekteverschijnselen zijn niet altijd even duidelijk, waardoor het meestal nodig is laboratoriumonderzoek uit te voeren om de diagnose te stellen. De ziekte kan bij dieren van alle leeftijden voorkomen. Soms is het verloop mild, in andere gevallen worden dieren ernstig ziek en kunnen ze sterven.
Ziekte van Weil
De ziekte van Weil is bij de meeste mensen een bekend begrip omdat de ziekte ook bij de mens kan voorkomen.
Er zijn echter meerdere aandoeningen die op deze ziekte lijken.
De naam van deze groep aandoeningen is leptospirose. Het belangrijkste verschijnsel is een nierontsteking. Leptospirose wordt via de urine van het ene naar het andere dier (rat-hond; hond-hond) overgedragen. De hond wordt meestal besmet via urine van de rat. Leptospirose is een gevaarlijke ziekte en kan, vooral wanneer te laat wordt ingegrepen, tot de dood leiden.
Besmettelijke Hondenhoest
Deze ziekte is nog erg complex. Na de eerste beschadiging van het keelslijmvlies door virussen, teveel blaffen of tocht, wordt de ziekte versterkt door bacteriën. Met name de Bordetella bacterie (een broertje van kinkhoest bij mensen!) speelt een belangrijke rol.
Enkele dagen later krijgt de hond een droge, hardnekkige hoest die vaak gepaard gaat met kokhalzen en braken.
Deze verschijnselen kunnen enkele weken aanhouden. Wanneer de ziekte niet op tijd behandeld wordt kunnen ernstige en soms chronische klachten ontstaan.
Besmettelijke Hondenhoest noemde men eerder ook wel kennelhoest. Het treedt regelmatig op nadat de hond in een asiel, in een pension, op een tentoonstelling of op een (gehoorzaamheids)cursus met andere honden in contact is gekomen. De Kennelhoest lijkt aan te duiden dat de ziekte vooral op bovengenoemde plaatsen voorkomt, maar de ziekte kan overal opgelopen worden, dus ook tijdens het uitlaten via direct of indirect contact.
Hondsdolheid
Rabiës is de Latijnse naam voor hondsdolheid. In Nederland komt rabiës gelukkig maar heel af en toe voor, maar in een aantal Europese landen is het een groot probleem.
Dieren en mensen gaan vrijwel zonder uitzondering dood binnen 7 dagen nadat de verschijnselen zich openbaren. De tijd tussen besmetting en het ontstaan van verschijnselen kan echter maanden in beslag nemen.
Hondsdolheid tast de hersenen aan. Honden en vossen met rabiës vertonen een ander gedrag dan ze voorheen hadden.
De klassieke verschijnselen zoals agressie en watervrees komen echter lang niet altijd voor. Daarom moet in beginsel elke hond of vos die zich vreemd gedraagt of zomaar ergens dood wordt aangetroffen, van hondsdolheid worden verdacht (niet aanraken). De laatste jaren is bekend geworden dat rabiës ook bij een bepaalde soort vleermuis (Laatvlieger) voorkomt. Deze vleermuis komt in Nederland vooral boven de grote rivieren voor. Ook in dit geval geldt: blijf van vleermuizen af!
Als u vermoedt dat een dier rabiës heeft geef dit dan zo snel mogelijk door aan de politie of bel het gemeentehuis.
Na contact met een verdacht dier (likken, krabben, bijten) luidt het advies de wond zo snel mogelijk (uit) te wassen met veel water en (prik)zeep, de wond zo mogelijk met jodium te ontsmetten en direct contact op te nemen met een arts. Snelle behandeling kan levensreddend werken.
Meestal brengen honden door middel van speeksel de infectie op de mens over. Daarom is enting van honden, in landen waar kans is op rabiës, van groot belang.
Vrij van rabiës
Een aantal landen is vrij van rabiës en wil dit ook blijven. Vandaar dat zij strenge eisen (quarantaine, enting gevolgd door bepaling van afweerstoffen in bloed) stellen aan de toelating van honden uit het buitenland.
Andere landen stellen minder strenge eisen. Daarom is het belangrijk dat u, als u uw hond mee wilt nemen naar het buitenland, tijdig bij uw dierenarts informeert over de eisen.
In bepaalde gevallen (Scandinavische landen) kan de totale procedure wel een half jaar in beslag nemen.
Belangrijk is ook dat een rabiësenting pas 21 dagen na enting geldig is.